Jooris Van Hulle in Kunsttijdschrift Vlaanderen: "In de met ironie beladen schriftuur creëert Van Raemdonck een vorm van afstandelijkheid die de geloofwaardigheid van zijn verzen blijvend fundeert. In de slotakte staat hij nadrukkelijk stil bij de schrijfdaad zelf. Veelzeggend is dan dit vers: ‘De huid van onze woorden is een verband rond al het wondvocht / aan de grijze binnenkant’. Wat vast staat: ‘Hier raken we mij kwijt’ is een debuut dat weet te overtuigen."
Lees de volledige recensie hier.
In Poëziekrant (43/4, juli-augustus 2019) noemt Dirk De Geest Hier raken we mij kwijt een 'intrigerend mengsel van relativerende ironische statements enerzijds en ernst anderzijds'. De bundel is volgens De Geest 'een van de vele getuigenissen van deze tijd maar ook een poging om het dichterschap opnieuw actueel en urgent te maken'.
Lees de volledige recensie hier.
Dirk De Geest schreef ook voor MappaLibri een recensie over de bundel. Daar klinkt het zo: "Het valt inderdaad op hoe de dichter inzet op het medium van de poëtische taal eerder dan op de maatschappelijke boodschap. Anders dan sommige verwante dichters wil Van Raemdonck nadrukkelijk niet buiten de literatuur gaan staan, maar via de traditie van de literatuur zelf vernieuwende denkbeelden opbouwen. Het maakt zijn krachtige debuut misschien minder revolutionair, maar tegelijk ook overtuigender voor veel poëzielezers."
Lees de volledige recensie hier.
Op Literair Nederland verscheen een recensie door André van Dijk over Hier raken we mij kwijt:
"Het is de losse associatiemethode die maakt dat de verzen van Van Raemdonck op een aangename manier binnenkomen. Hij kijkt om zich heen en weet zijn observaties een interne vertaalslag te geven, die zeer leesbaar is en tegelijkertijd van een scherpe rand is voorzien. De ironie, soms uitlopend in cynisme, blijft in een goede dosering aanwezig, waarbij de dichter ook zichzelf de spiegel voorhoudt."
Lees de volledige recensie hier.
Piet Gerbrandy deelt op De Reactor een paar ferme tikken uit. Hij beklaagt zich over ironie, cynisme en overdrijving in de gedichten en struikelt ook over het ritme in de bundel.
Na het slaan volgt alsnog het zalven. In de afdeling 'eendracht sint anna' wordt de lezer volgens de recensent "een heuse wereld" ingetrokken. "Zo eenvoudig is het soms: zet een fles water en een pak koeken klaar. Geen overdrijving, geen cynisme, geen ironie. Dat is poëzie."
Lees de recensie hier.
Ivan Sacharov speelt voor Meander een kat-en-muisspel en gaat dieper in op drie gedichten uit de bundel. Hij vindt er losse stukjes draad in, maar ook prachtig paradoxale conclusies.
Lees de recensie hier.
Arjan Peters citeert in De Volkskrant een gedicht uit 'eendracht sint anna', een cyclus uit Hier raken we mij kwijt. "De stilte, de kerk, de opgeslotenheid, en vooral: die ene schoen, daar zit een verzwegen geschiedenis achter. Van Raemdonck doet luchtig, maar het is iets smerigs. Daar kun je de klok van Bottelare op gelijk zetten."
Signalement van 'Hier raken we mij kwijt' in De Morgen (25 mei 2019).
Jozef Deleu (Hoofdredacteur van Het Liegend Konijn) over 'Hier raken we mij kwijt':
"Bert Van Raemdonck staat met beide voeten in onze laaglandse klei. Dat levert een bundel ontluisterende gedichten op. In krachtige verzen is hier een dichter aan het woord die de lezer confronteert met de toenemende stupiditeit van onze kleinburgerlijke maatschappij. Deze poëzie is tegendraads, een daad van verzet."
Peter Theunynck:
"Bert Van Raemdonck staat midden in de wereld. Die vat hij in pakkende beelden, met onderkoelde humor en mededogen. Hij heeft daarbij een feilloos gevoel voor ritme en klank. Een verfrissende stem in de Nederlandse poëzie."